Στο τέλος θα νικήσει το καλό! Θα μπορούσε να είναι ένα από τα μότο της Μαρινέλλας, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις της στην πρόσφατη συνέντευξή της σε κυπριακό περιοδικό.
«Είμαι αισιόδοξη πάρα πολύ! Δεν μ’ αρέσει να είμαι μουρτζούφλα, να είμαι γκρινιάρα, να βλέπω τα πράγματα μισοάδεια. Το πρωί ξυπνάω πάντοτε με γέλιο», δήλωσε η τραγουδίστρια στο κυπριακό περιοδικό Down Town.
Η ντίβα του ελληνικού πενταγράμμου αναφέρθηκε και στις δυσκολίες που είχε αντιμετωπίσει στο παρελθόν.
«Συνάντησε στη ζωή της δυσκολίες που να την κατέβαλαν; «Πάρα-πάρα πολλές δυσκολίες. Αν νομίζεις ότι όλα είναι καλώς καμωμένα, είσαι γελασμένος. Δεν είναι έτσι. Έχω πεινάσει, όπως ξέρεις, πολύ στη ζωή μου, αλλά αυτό δεν μ’ έκανε να μην πω: ''Αύριο θα ‘ρθει μια άλλη μέρα κι αυτή θα είναι καλύτερη!''. Τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου, χαίρονται που είμαι με το γέλιο, με την πλάκα, με το καλαμπούρι, με την καλή διάθεση. Ποτέ, άλλωστε, δεν μετέφερα στο σπίτι μου στεναχώριες. Γιατί, δεν χρειάζεται να στενοχωριούνται οι δικοί μου. Πάντα το είχα αυτό. Έτσι λειτουργώ. Σκέφτομαι: ''Γιατί να στενοχωρώ την κόρη μου, την αδελφή μου, τ’ ανίψια μου, τον γαμπρό μου; Αφού θα περάσει κι αυτό!''», είπε.
Και συνέχισε αποκαλύπτοντας από πού αντλεί την αισιοδοξία και τονδυναμισμό της:
«Έτσι γεννήθηκα. Ο πατέρας μου, η μάνα μου, τ’ αδέλφια μου, ήταν όλοι αισιόδοξοι. Αν έπεφτε κάτω ο ένας, οι στυλοβάτες -δηλαδή η οικογένεια και οι συγγενείς- κάναμε ένα ωπ, τον πιάναμε, λιγάκι να τον σηκώσουμε, να του δείξουμε πως εδώ είμαστε, πως όλοι μαζί θα περάσουμε και το απάγκιο αυτό. Είναι θέμα γονιδιακό. Δεν είχαμε να φάμε και λέγαμε: ''Εντάξει, μια χαρά. Ψωμί και ζάχαρη''. Κυριολεκτώ σ’ αυτό που λέω. Το κατσούφιασμα μόνο πιο κάτω μας πάει. Θα το κουβεντιάσω μόνο μ’ εκείνον που πραγματικά υποφέρει – και τα πραγματικά προβλήματα είναι μόνο τα προβλήματα υγείας. Λέω: ''Είμαι εδώ, μοιράσου τη στεναχώρια σου, μοιράσου το τι έχεις μέσα σου'''. Ας μου χτυπήσει ο άλλος το κουδούνι 3 η ώρα το πρωί. Θα πω: ''Μη σε νοιάζει, εγώ είμαι εδώ για σένα!''. Κι αν τ’ ακούσω αυτό κι εγώ από ένα φίλο, νομίζω πως έχω προσκεφάλι να πέσω και να πλαγιάσω. Αχ, αν ξέραμε οι άνθρωποι τη δύναμη της ζωής...».
