Για τη δύσκολη περίοδο που πέρασε στο παρελθόν και τα προβλήματα που ξεπέρασε παίρνοντας δύναμη από τα παιδιά του μίλησε το πρωί της Δευτέρας ο Λάμπρης Λιβιεράτος καλεσμένος Στη Φωλιά των Κου Κου.
«Όφειλα να το κάνω για τα παιδιά μου και να σταθώ στα πόδια μου. Όλοι μπορούμε να το κάνουμε αν το θέλουμε πραγματικά. Είναι καθαρά προσωπικό, δεν μπορεί να σου το επιβάλλει κανένας, ούτε να σου το μεταφέρει κανένας, ούτε να σε πείσει κάποιος για αυτό. Πρέπει εσύ κάποια στιγμή να το πάρεις απόφαση, ότι ό,τι κι αν μου συμβεί, ό,τι κι αν έχω πάθει, πρέπει να σηκωθώ πάλι. Εγώ το θεώρησα ένα σχολείο όλο αυτό το πράγμα. Ένα σχολείο που θα έπρεπε να περνούν όλοι οι άνθρωποι. Δεν είναι πολύ ευχάριστο. Δεν το εύχομαι στους ανθρώπους, προς Θεού, αλλά κάποια στιγμή από αυτό το πράγμα, μπορείς να μάθεις και να δεις πράγματα που δεν είχες δει. Να αναθεωρήσεις τη ζωή σου ολόκληρη και πλέον με μια καινούρια οπτική πλέον να αντιμετωπίσεις τη ζωή σε όλα τα θέματα της», είπε στην Κατερίνα Καραβάτου και στον Κρατερό Κατσούλη.
Και συνέχισε: «Έφτασα σε ένα σημείο που νόμιζα ότι δεν πάει άλλο και τερματίζει αυτή η ιστορία, αλλά εκεί ήταν το κομβικό σημείο που έφτασα στο χείλος του γκρεμού, αλλά δεν έπεσα. Είπα δεν πρέπει να πέσω, να το παλέψω ακόμα. Όταν πέρασα όλη αυτή την κατάσταση οι κόρες μου ήταν μικρούλες. Υπήρχε μια επικοινωνία, αλλά σε ένα επίπεδο πιο πολύ παιχνίδι. Το καλό με τα παιδιά είναι ότι μεγαλώνουν. Όταν άρχισε να υπάρχει εγκεφαλική επικοινωνία με τα παιδιά μου και να μου μιλούν τα παιδιά μου και να ακούω από το στόμα τους πράγματα που δεν περίμενα να ακούσω, μάλλον περίμενα, αλλά με όλα αυτά που είχαν συμβεί πίστευα ότι μπορεί να μην τα ακούσω, εκεί πήρα τη δύναμη. Είπα ότι τα παιδιά μου έχουν καταλάβει κάποια πράγματα και είναι σημαντικό. Μου είπαν ότι είναι πολύ σημαντικό που υπάρχω στη ζωή τους».
Η συγκίνησή του ήταν εμφανής, μέχρι και που ζήτησε να αλλάξουν κουβέντα: «Δεν θα με κάνεις να συγκινηθώ, θα μου αλλάξεις κουβέντα τώρα. Πρωί πρωί μη μου το κάνεις αυτό σε παρακαλώ.»
