Αν ένας άντρας γίνει πατέρας σε μεγάλη ηλικία, τότε το παιδί έχει περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσει αυτισμό. Αυτή η πεποίθηση υπήρχε παλιά, γιατί σήμερα τα δεδομένα έχουνε αλλάξει κατά 180 μοίρες.
Πλέον, οι ερευνητές καταλήγουν στο ότι τα παιδιά - και ιδίως τα αγόρια- που έχουν γεννηθεί από πατέρες μεγάλης ηλικίας, είναι πιο έξυπνα, πιο εστιασμένα στα όποια (συνήθως διανοητικά) ενδιαφέροντά τους και πιο αδιάφορα για το αν «κολλάνε» με τους γύρω τους. Εν ολίγοις, έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να τους βλέπουν οι άλλοι ως «σπασίκλες», «φυτά» και τα συναφή.
Φυσικά, όταν ρωτήθηκαν γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο, η απάντησή τους ήταν απλή και το συμπέρασμα διόλου αυθαίρετο, αλλά απόρροια της δικής τους βρετανο-αμερικανικής επιστημονικής έρευνας
Ένας άντρας σε μεγαλύτερη ηλικία είναι πιθανότερο να έχει εξελιγμένη καριέρα, άρα και το παιδί θα ανατραφεί σε ένα περιβάλλον με πλουσιότερα ερεθίσματα.
Τι κι αν προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι τα παιδιά μεγαλύτερων πατέρων κινδυνεύουν περισσότερο από αυτισμό, σχιζοφρένεια και άλλες διαταραχές, η νέα αυτή έρευνα δείχνει ότι η προχωρημένη ηλικία του πατέρα έχει και κάποια πλεονεκτήματα, όσον αφορά την εκπαίδευση και την καριέρα του παιδιού (στο μέτρο βέβαια που το παιδί αδιαφορεί αν οι άλλοι τον βλέπουν ως «σπασικλάκι»...).
Πιο αναλυτικά, οι ερευνητές του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής του Βασιλικού Κολλεγίου (King's College) του Λονδίνου και του Τμήματος Ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής Icahn του Όρους Σινά της Νέας Υόρκης, με επικεφαλής τη δρα Μαγκνταλένα Γιανέκα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ψυχιατρικής "Translational Psychiatry", ανέλυσαν στοιχεία για 15.000 ζεύγη διδύμων.
Όταν οι δίδυμοι ήταν 12 ετών, υποβλήθηκαν σε τεστ που κατέγραψαν βασικά χαρακτηριστικά ενός «σπασίκλα» (δείκτη νοημοσύνης, «κόλλημα» με τις γνώσεις, δυσκολία επικοινωνίας με τους συνομηλίκους κ.α.). Σχετικά ερωτηματολόγια συμπλήρωσαν και οι γονείς των παιδιών. Τελικά, διαμορφώθηκε ένας ιδιόμορφος «δείκτης σπασικλοσύνης» (ας μας επιτραπεί ο όρος) για κάθε παιδί.
Διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά μεγαλύτερων πατέρων είχαν υψηλότερο δείκτη, άσχετα με το κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο, την μόρφωση ή το επάγγελμα των γονιών. Για τους πατέρες άνω των 25 ετών, ο δείκτης των παιδιών τους ήταν 39,6 κατά μέσο όρο, αλλά ανέβαινε στο 41 για τα παιδιά των πατέρων 35 έως 44 ετών και στο 47 για τα παιδιά πατέρων άνω των 50 ετών.
Επιπλέον, η μελέτη βρήκε ότι τα παιδιά με υψηλό δείκτη τα πήγαιναν καλύτερα στις εξετάσεις του σχολείου τους, ιδίως στα μαθήματα του τομέα STEM (Επιστήμη-Τεχνολογία-Μηχανική-Μαθηματικά) για αρκετά χρόνια αφότου είχε μετρηθεί ο δείκτης της «σπασικλοσύνης» τους.
Η επίπτωση του μεγάλης ηλικίας πατέρα είναι πιο έντονη στα αγόρια (για άγνωστους λόγους), στα οποία ο δείκτης αυξάνει περίπου μιάμιση μονάδα για κάθε πέντε παραπάνω χρόνια ηλικίας του πατέρα. Από την άλλη, η ηλικία της μητέρας δεν φαίνεται να επηρεάζει σχεδόν καθόλου το δείκτη... «σπασικλοσύνης».
Παράλληλα, όμως, υπάρχουν και γονίδια που εμπλέκονται στη «σπασικλοσύνη», τα οποία μάλιστα, σε ένα βαθμό, είναι ίδια με αυτά του αυτισμού. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι έως το 57% του δείκτη «σπασικλοσύνης» κληρονομείται. Αν αυτό είναι σωστό, αποτελεί άλλη μία ένδειξη ότι περιβάλλον και γονίδια μοιράζονται σχεδόν εξίσου την επιρροή τους πάνω σε ένα παιδί.
Όπως είπε η Δρ. Γιανέκα, πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι ορισμένα γονίδια του αυτισμού συνδέονται με υψηλότερη νοημοσύνη. Από την άλλη, πρόσθεσε, «αν δει κανείς ολόγυρα, αυτοί που τα καταφέρνουν μια χαρά στη ζωή σήμερα, είναι οι σπασίκλες».
