Οι γονείς κάνουν το λάθος και μαθαίνουν τα παιδιά να θέλουν πολύ περισσότερα απ’ όσα ουσιαστικά χρειάζονται. Μαθαίνουν τους μικρούς μπόμπιρες να αναζητούν το περιτύλιγμα, αδιαφορώντας για το περιεχόμενο.
Ωστόσο, αυτό που χτρει'αζονται τα παιδιά πραγματικά είναι χρόνος και ενδιαφέρον. Η στάση μας να δηλώνει και να δίνει αποδοχή, εμπιστοσύνη, γλυκύτητα και πάνω απ’ όλα Αγάπη.
Ας δουμε τι πρέπει να κάνουμε για να είναι χαρούμενα τα παιδιά:
1. Να τους αφιερώσουμε χρόνο
Η σημασία του «ποιοτικού» χρόνου είναι αδιαμφισβήτητη αλλά καλό θα ήταν να μην γίνει ένα άλλοθι για την περίπτωση που τα προγράμματα μας είναι ασφυκτικά και τελικά αυτοί που μας βλέπουν λιγότερο είναι τα ίδια μας τα παιδιά. Το παιδί έχει ανάγκη από την παρουσία μας και μην ξεχνάτε πως οι γονείς είναι τα πρότυπα για κάθε παίδι και παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.
2. Να αποδεχτούμε την προσωπικότητά τους
Να δώσουμε βάση σε αυτό που είναι στην πραγματικότητα κι όχι σε αυτό που θα θέλαμε να είναι, σε αυτό που μπορούν, σε αυτό που θέλουν, σε αυτό που πιστεύουν… κι όχι στις αντίστοιχες δικές μας επιθυμίες… Έτσι αποκτούν αυτοπεποίθηση και σταθερότητα για το υπόλοιπο της ζωής τους.
3. Να προσέξουμε τα λόγια μας
Σε περίπτωση εκνευρισμού ή θυμού θα πρέπει να προσέχουμε τι ξεστομίζουμε. Μια σκληρή κουβέντα και η απόδοση ενός κακού χαρακτηρισμού μπορεί να βλάψει την ψυχική υγεία του παιδιού. Μην ξεχνάτε πως «η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει». Και ο νοών νοείτω.
4. Να αναδείξουμε την ιδιατερότητά τους
Κάθε παιδί, όπως και κάθε άνθρωπος, είναι ένα και μοναδικό. Χωρίς να τα κακομαθαίνουμε, είναι καλό να τονίζουμε και να αναδεικνύουμε τη μοναδικότητα των παιδιών μας με κάθε ευκαιρία. Με αυτόξν τον τρόπο αποκτούν εμπιστοσύνη στις δυνατότητες τους και αποδέχονται τον εαυτό τους και μέσα από αυτόν, και όλους τους άλλους.
