Με τη διαίσθηση και τη σοφία ενός ανήσυχου καλλιτέχνη κατάφερε να αλλάξει μια για πάντα το στυλ μιας ολόκληρης εποχής.
Το ψευδώνυμό της Coco προέκυψε από την περίοδο που τραγουδούσε για να βγάλει χρήματα. Τραγουδούσε ένα κομμάτι από την επιθεώρηση Ko Ko Ri Ko, με τίτλο «Qui qu’a vu Coco dans le Trocadéro». Οι αξιωματικοί ξεσπούσαν σε χειροκροτήματα, της φώναζαν «Coco! Coco!» για να την ενθαρρύνουν. Πίστευε πως ασκούσε πάνω της κάποια γοητεία, μιας και το χρησιμοποιούσε σε όλη της τη ζωή, ισχυριζόταν βέβαια πως ήταν ένα χαϊδευτικό που είχε επινοήσει ο πατέρας της.
Χαρακτηρίζεται ως Δημιουργός της Νεωτερικότητας, όχι άδικα, το προφίλ της είναι αυτό της ελεύθερης γυναίκας όχι μόνο γιατί αποτελούσε μέρος της εποχής που είδε να επέρχεται σταδιακά η απελευθέρωση του γυναικείου φύλου αλλά γιατί τα επιδέξια χέρια της και τα μοναδικά πατρόν της μπορούσαν να απελευθερώσουν τα σώματα μέσω των υφασμάτων αντί να τα κρύβουν και να τα αιχμαλωτίζουν μέσα στους στενούς κορσέδες της τότε εποχής. Πίστευε πως η γυναικεία φιγούρα είναι ένα διακοσμητικό αντικείμενο χωρίς πόδια, καλυμμένο με διάφορα αξεσουάρ όπως αυτά που συναντούμε στο εσωτερικό των σπιτιών.
«Με ό,τι δε μαθαίνεται είναι που πετυχαίνει κανείς»
Gabrielle Coco Chanel
Δεν ξέρω αν μόνο δυο λέξεις φτάνουν να σκιαγραφήσουν τη μορφή της, σίγουρα όχι…
Μια γυναίκα με δημιουργικότητα και κουλτούρα που είχε την ικανότητα να υλοποιεί μια ιδέα ακόμα και μέσω μιας απλής αλλαγής. Η ισχυρογνωμοσύνη της μαζί με την τόλμη της την ωθούσαν να επιζητά τη συνέχεια της επιτυχίας της.
Μια γυναίκα θυελλώδης, δύστροπη, αρκετά ρομαντική, μυστηριώδης, σπάνια συμβιβαστική, αποφασιστική, χαμογελαστή μόνο αν είναι ενθουσιασμένη αλλά πολύ περισσότερο μια γυναίκα δυναμική που ήξερε πολύ καλά τι ήθελε και δε δεχόταν καμία υπόδειξη, είχε έναν δικό της τρόπο ζωής που δεν άλλαξε ποτέ και ακολούθησε μέχρι τέλους.
Βρέθηκε σε μια εποχή πολλών κοινωνικών αλλαγών αλλά διατήρησε την ενδυματολογική της υπόσταση χωρίς καμία επιρροή.
Η Coco μελέτησε τη γυναίκα ως γυναίκα από την κορυφή μέχρι τα νύχια μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, δεν ξέχασε τίποτα, τίποτα απ’ όλα αυτά που μια σύγχρονη γυναίκα θα επιθυμούσε.
Είναι η γυναίκα που έκανε τα ταγιέρ με ανδρικό κόψιμο να φαντάζουν σαν το πιο άνετο ρούχο.
Η πρώτη που τα χρόνια της Belle Époque φόρεσε παντελόνι και απαρνήθηκε τα φανταχτερά φτερά και τις γούνες.
Η εμπνεύστρια του little black dress και του ζέρσεϊ υφάσματος.
Η δημιουργός των σακακιών χωρίς γιακά, των κάρντιγκαν, των ψάθινων καπέλων, των στρογγυλών άνετων παπουτσιών χωρίς τακούνι.
Αυτό ήταν το καινούριο στυλ που λάνσαρε και τράβηξε την προσοχή όλων.
Στις 5 Μαΐου 1921 γεννήθηκε το Chanel Nº5, το διάσημο άρωμα με το τετράγωνο μπουκαλάκι. Ήταν η πρώτη που έδωσε το όνομα ενός οίκου μόδας σε άρωμα. Επέλεξε το νούμερο 5, το οποίο στην εσωτερική αριθμολογία συμβολίζει την ισορροπία του κόσμου, τη συνάντηση δηλαδή του ανδρικού σύμπαντος (3) με το γυναικείο (2).
Η Gabrielle δεν σταμάτησε ποτέ να κάνει αυτό που πραγματικά ήξερε να κάνει με τον δικό της μοναδικό τρόπο: να κόβει, να ράβει, να φινίρει παρά την προχωρημένη ηλικία της.
Τα ξημερώματα της 10ης Ιανουαρίου 1971,έσβησε στη σουίτα της στο «Hôtel Ritz» στο Παρίσι σε ηλικία 88 ετών.
Το κενό της απουσίας της έγινε αισθητό όταν το 1978 η υψηλή ραπτική άρχισε να συνοδεύεται από το prêt-à-porter και φάνηκε η ανάγκη να ευθυγραμμίσει ο Οίκος με τις επιλογές άλλων σχεδιαστών, ακόμη και για να προφυλαχθεί από τις αρνητικές συνέπειες που είχε επιφέρει η επιλογή να μείνει έξω από αυτό.
Χρειαζόταν κάποιος, μια μορφή προικισμένη με έντονη προσωπικότητα και αναμφισβήτητο ταλέντο, που θα ήταν σε θέση να υπηρετήσει το στυλ της Coco χωρίς να το εκφυλίσει.
Τέτοια ήταν τα χρίσματα του Karl Lagerfeld, του εκκεντρικού Γερμανού στυλίστα, ο οποίος από το 1983 είναι ο δημιουργικός διευθυντής του Οίκου Chanel έως και σήμερα.
