Ο 25χρονος νικητής του διαγωνισμού μαγειρικής του Star Λάμπρος Βακιάρος, εκτός από το προφανές μαγειρικό ταλέντο που τον οδήγησε στη νίκη, δε σταματάει να ονειρεύεται και να αποκαλύπτει τις διατροφικές του συνήθειες, αλλά και τα επαγγελματικά του σχέδια!
Σε συνέντευξή του στο 7μέρεςtv ήταν άκρως αποοκαλυπτικός και αναφέρθηκε στις δυσκολίες που συνάντησε στο διαγωνισμό μαγειρικής, στις απαιτητικές δοκιμασίες, αλλά και στο μαγαζί που θα ήθελε να στήσει ιδανικά στο μέλλον.
Ποια κουζίνα σε εμπνέει περισσότερο, τόσο που να θέλεις να ασχοληθείς μαζί της;
«Η μεγάλη μου αγάπη είναι η ιαπωνική κουζίνα και γενικά η ασιατική φιλοσοφία πίσω από αυτή. Ταυτίζεται πάρα πολύ με τις διατροφικές μου συνήθειες και σίγουρα θα είναι κάτι που θα εξελίξω στο μέλλον. Επίσης, από τις μεγαλύτερες αγάπες μου , που δεν έχει να κάνει με είδος κουζίνα, κάτι που γουστάρω τρελά είναι τα πρωινά και ειδικά το να βγάζω δελεαστικές φωτογραφίες με κρόκους αβγών να τρέχουν. Νομίζω ότι όποιος μπει στα προφιλ μου στα social media θα καταλάβει τι εννοώ. Θα ήθελα να στήσω ένα τέτοιου είδους μαγαζί στο μέλλον. Από την άλλη όμως μου αρέσει να τρυπώνω και να μαθαίνω διάφορες κουζίνες και τις κουλτούρες που κρύβονται πίσω τους».
Ποια ήταν για σένα η πιο δύσκολη δοκιμασία στην πορεία σου στο «Master Chef»;
«Με αρκετές δοκιμασίες είχαμε δυσκολευθεί. Περισσότερο απ’ όλες όμως με δυσκόλεψε η δοκιμασία με τα ακουστικά. Πιστεύω δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Για εμένα, ειδικά, ήταν τρεις φορές χειρότερη γιατί ήμουν αρχηγός και είχα έξτρα βάρος και ευθύνη σε όλη τη δοκιμασία. Ειλικρινά, δεν ξέρω ποιος το σκέφτηκε, αλλά εγώ του ‘’βγάζω το καπέλο’’. Το πρόγραμμα είχε ως εξής: «Ξεκινήσαμε να διαλέξουμε δυο από τους έξι δίσκους των υλικών με τους οποίους θέλουμε να μαγειρέψουν οι αντίπαλοι και μετά μαθαίνουμε ότι δεν έχει καμία σημασία, γιατί θα μαγειρέψουμε εμείς με αυτούς. Αφού λοιπόν τρώμε το πρώτο σοκ, μας λένε ότι θα μαγειρεύουμε ανά δέκα λεπτά ο καθένας μόνος του και οι άλλοι θα κοιτάνε από τον εξώστη. Είχαμε δέκα λεπτά σύσκεψη για να σκεφτούμε τι θα φτιάξουμε, ούτε τα υλικά δεν προλάβαμε να δούμε».
