Η Ξένια Καλογεροπούλου γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου του 1938 στην Αθήνα.
Σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου, όπου πρωτοεμφανίστηκε το 1956 με έναν γαλλικό θίασο, παίζοντας Μολιέρο.
Στην Ελλάδα πρωτόπαιξε το 1958 και σε μικρό χρονικό διάστημα αναδείχθηκε σε μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της εποχής.
Πρωταγωνίστησε σε περισσότερα από 50 θεατρικά έργα κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, ως Νίνα στον «Γλάρο» του Τσέχωφ, ως Πόρσια στον «Έμπορο της Βενετίας» και Ολίβια στη «Δωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ, ως Μιραντολίνα στη «Λοκαντιέρα» του Γκολντόνι, ως Σόνια στους «Τελευταίους» του Γκόρκι, ως Εσμέ στην «Άποψη της Έιμι» του Ντ. Χέαρ.
Από το 1965 ως το 1975 συγκρότησε θίασο με τον Γιάννη Φέρτη, με τον οποίο υπήρξαν ζευγάρι για ένα διάστημα, ενώ το 1984 ίδρυσε το Θέατρο Πόρτα.
Στον κινηματογράφο έκανε το ντεμπούτο της το 1958, στην ταινία «Η κυρά μας η μαμή». Ακολούθησαν άλλες 35 ελληνικές και τρεις ξένες ταινίες, από τις οποίες ξεχωρίζουν: «Ο θησαυρός του μακαρίτη» (1959), «Λαός και Κολονάκι» (1959), «2.000 ναύτες κι ένα κορίτσι» (1960), «Ο μπαμπάς μου κι εγώ» (1963), «Ο ανήφορος» (1964), «Ο σατράπης» (1967), «Το πιο λαμπρό μπουζούκι» (1968), «Ξύπνα καημένε Περικλή» (1969), «Ο άνθρωπος της καρπαζιάς» (1969), «Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα» (1972), «Αγάπη μου παλιόγρια» (1972). Το 1964 τιμήθηκε με το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Η Ξένια Καλογεροπούλου έχει μεταφράσει 17 θεατρικά έργα κι έχει γράψει έξη έργα για παιδιά: «Οδυσσεβάχ, Ελίζα», «Η Πεντάμορφη και το Τέρας», «Οικογένεια Νώε», «O Eλαφοβασιλιάς», καθώς και «Το Σκλαβί» που απέσπασε το Νοέμβριο του 2001 το βραβείο δραματουργίας Κάρολος Κουν. Το 2001 τιμήθηκε, επίσης, με το βραβείο παιδικής λογοτεχνίας του Ιδρύματος Kώστα και Ελένης Ουράνη. Από τα έργα της έχουν μεταφραστεί: «Ο Οδυσσεβάχ» σε οκτώ γλώσσες, η «Ελίζα» και «Το Σκλαβί» σε τρεις.
