"Προσπαθούσα να δώσω κουράγιο στον εαυτό μου και αυτό που σκεφτόμουν πηγαίνοντας στο χειρουργείο και έλεγα "Κορίτσι μου το χειρότερο που μπορεί να πάθεις στο χειρουργείο είναι να πεθάνεις. Είναι σαν να έχεις πεθάνει αυτή τη στιγμή, οπότε μην φοβάσαι".
Η Ιωάννα Παλιοσπύρου, στην πρώτη της τηλεοπτική συνέντευξη, στην Κατερίνα Καινούργιου, συγκλόνισε με την εξομολόγησή της για τον εφιάλτη που βίωσε μετά την επίθεση με βιτριόλι που δέχτηκε τον Μάη του 2020 και πώς άλλαξε η ζωή της για πάντα.
«Από την πρώτη μέρα για μένα ήταν το ερωτηματικό: «Γιατί έχω δεχτεί αυτή την επίθεση»; Στη δίκη εκείνη επέλεξε να μην έρθει. Έχει μια στάση που δεν δείχνει ίχνος μεταμέλειας. Κρατά μια απόσταση σαν να μην την αφορά.
Για μένα ήταν μονόδρομος να παραβρεθώ στο δικαστήριο.
Ήμουν πάρα πολλούς μήνες στην απομόνωση και ήταν έτσι κι αλλιώς ένα σοκ για μένα να βρεθώ με τόσο πολύ κόσμο. Προσπάθησα να το διαχειριστώ με ψυχραιμία.
Με τη φωτογραφία μου στα social media ήθελα να δείξω στον κόσμο το εύρος της ζημιάς. Αυτό είναι κάτι που δεν αποκαθίσταται. Ήθελα να δείξω πόσο δύσκολη είναι η διαδικασία της αποκατάστασης», αναφέρει η Ιωάννα Παλιοσπύρου και συνεχίζει:
«Ήταν τόσες πολλές οι σκέψεις και τα συναισθήματα που είχα στο μυαλό μου όταν είδα τις φωτογραφίες από τα χειρουργεία. Κατάλαβα πόσο πολύ κοντά έφτασα στον θάνατο. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας μου δεν είχα δει καθόλου την εικόνα μου. Κάθε φορά που έπρεπε να κάνω αλλαγή στις γάζες στο σώμα μου, γύριζα αλλού το κεφάλι μου για να μην το αντικρίσω. Ένιωθα πάντα ότι δεν είμαι έτοιμη να το αντικρίσω.
Λίγες μέρες πριν βγω μου έδειξε κάποιες πρώτες φωτογραφίες από τα χειρουργεία για να μπορέσει να μου εξηγήσει και να κατανοήσω τι έχει γίνει, τι είναι αυτό που θα αντικρίσω. Έγινε πολύ σταδιακά και πολύ προσεκτικά και ήταν πάρα πολύ δύσκολο
Μου πήρε πάρα πολύ καιρό να αντιληφθώ ότι είναι αυτή η εικόνα που αντικρίζω. Στην αρχή έψαχνα να βρω τον εαυτό μου κάτω από αυτή την εικόνα. Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω ότι δεν θα την ξαναδώ».
«Ο σωματικός πόνος πάντα ξεχνιέται, ο ψυχικός δεν ξεχνιέται. Οι σωματικοί πόνοι είναι αφόρητοι κάθε φορά που πρέπει να κάνω μια θεραπεία. Ήταν αμέτρητες οι φορές που λύγισα. Ένα από τα δύσκολα που θυμάμαι, είναι όταν ερχόντουσαν να μου πάρουν αίμα, επειδή δεν υπήρχαν φλέβες στα χέρια μου γιατί είναι καμένα παντού, μου έπαιρναν πάντα από την μηριαία αρτηρία κάτι που είναι πολύ επίπονο.
Το δεύτερο που θυμάμαι πάρα πολύ έντονα, είναι στα πρώτα χειρουργεία που ήμουν σε κατάσταση σοκ, δεν ρωτούσα λεπτομέρειες γιατί φοβόμουν. Προσπαθούσα να δώσω κουράγιο στον εαυτό μου και αυτό που σκεφτόμουν πηγαίνοντας στο χειρουργείο ήταν: «Κορίτσι μου το χειρότερο που μπορεί να πάθεις στο χειρουργείο είναι να πεθάνεις. Εξίσωνα τον χειρότερο κίνδυνο του χειρουργείου με την κατάσταση την οποία βρισκόμουν. Είσαι ήδη στο χειρότερο σημείο που θα μπορούσες να βρίσκεσαι. Είναι σαν να έχεις πεθάνει αυτή τη στιγμή, οπότε μην φοβάσαι»…», εξομολογείται η Ιωάννα Παλιοσπύρου.
«Τις πρώτες μέρες που το μόνο που θυμάμαι είναι πόνος και απελπισία, η μαμά μου ήταν εκεί, με έπαιρνε αγκαλιά και μου έλεγε «Μη φοβάσαι, θα πάνε όλα καλά». Στηρίχτηκα πάνω στη δύναμη της μαμάς μου για να βρω κι εγώ τη δύναμη να το αντιμετωπίσω όλο αυτό», λέει η Ιωάννα Παλιοσπύρου και συνεχίζει:
«Η ποσότητα του υγρού ήταν τόσο μεγάλη που είμαι τραυματισμένη σε όλο τον κορμό, τα χέρια, το πρόσωπο και τον λαιμό. Είναι και τα πόδια μου τραυματισμένα γιατί από εκεί χρειάστηκε να πάρουν το δέρμα για να μου καλύψουν όλα τα υπόλοιπα τραύματα.
Αυτή την περίοδο έχω τελειώσει την πρώτη φάση των χειρουργείων για να μπορώ να είμαι στη ζωή και να μπορώ να είμαι λειτουργική. Αυτή τη στιγμή ο οργανισμός ξεκουράζεται. Επιβάλλεται να κάνω κάποιες καθημερινές θεραπείες και περιποιήσεις των μοσχευμάτων με ειδικές κρέμες και ειδικά θεραπευτικά μασάζ. Τα μοσχεύματα που έχω αν δεν τα περιποιούμαι σε καθημερινή βάση, θα χάσουν την όψη που έχουν, θα σκληρύνουν και ίσως χρειαστεί να τα αντικαταστήσω.
Στη δεύτερη φάση θα ξεκινήσουμε νέα χειρουργεία για να αποκαταστήσουμε όσα σημεία δεν έχουν πάει καλά».
