Θλίψη, συγκίνηση και πόνο είανι μερικά από τ απρώτα συναίσθηματα που νιώθει κανείς στο πρώτο αναάγνωσμα των επιστολών του Μιχάλη Λεμπιδάκη.
Πρόκειται για επιστολές που έστειλε στην οικογένειά και σε στενούς φίλους του κατά το διάστημα της 6μηνης ομηρίας του.
Μέσα από τις τρεις επιστολές μπορεί να δικαρίνει κανείς τη γενναιότητά του, το ήθος και τη μοναδική ευγεένεια που τον διακατέχει. Ωστόσο δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να περάσει τον εφιάλτη που βίωνε, ειδικά στους ανθρώπους που αγαπά.
Παρά τις κακουχίες και τις δύσκολες στιγμές που ζούσε είχε το σθένος να αφηγείται με άρτιο και δομημένο λόγο όλα όσα αισθανόταν.
Οι επιστολές που δημοσιεύει η εφημερίδα «Πατρίς», βρίσκονται στη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών, γράφτηκαν από τον ίδιο (αναγνωρίστηκε ο γραφικός του χαρακτήρας από την πρώτη στιγμή) και σφραγίστηκαν με το… αίμα του!
Σε μία από τις επιστολές γράφει:
Μιχάλης 23/4/2017
Οι μέρες στην απομόνωση δεν περνούν
Αγαπημένοι μου γονείς, Κατερινούλα, παιδιά μου, Μανόλη,
Είμαι ζωντανός, τρέφομαι καλά, όμως οι μέρες στην απομόνωση δεν περνούν.
Με ρωτάνε αν έλαβα το μήνυμα του η… Δε θυμάμαι σε ποιο μήνυμα αναφέρεστε.
Περάσαμε θαυμάσια το προηγούμενο Πα/Σα/Κο/ στο Montabaur με την Κατερίνα, στη γιορτή για τα 50 χρόνια, με τους 100 περ. καλεσμένους των 4 φίλων που γιόρταζαν.
Το μινωικό κόσμημα φαίνεται να άρεσε στη γυναίκα του…
Παρακαλώ, αν μπορείτε κάντε λίγο γρήγορα. Μου λένε, να μην κάνετε πολλές διαπραγματεύσεις κι άλλα «κόλπα».
Πειστήρια θα πάρετε ακόμα μια φορά μόνο. Οι άνθρωποι που είναι εδώ που με κρατάνε, μου φέρονται καλά. Μη γίνει κάποιο λάθος παρακαλώ.
Να θυμάστε συνθηματικό Α.Β.
Σας αγαπώ πολύ και σας ευχαριστώ. Αντιλαμβάνομαι τον πόνο, την αγωνία και τις δυσκολίες σας».
Σε άλλη επιστολή που φέρει ημερομηνία 22 Αυγούστου και περιλαμβάνεται στην ογκώδη δικοκογραφία, αποδέκτες είναι τα παιδιά του επιχειρηματία.
22/8/17
Aγόρια μου,
Καταλαβαίνω τη μεγάλη δοκιμασία που περάσατε. Μου δείχνει πως την ευτυχία στη ζωή δεν πρέπει να τη θεωρούμε δεδομένη και πρέπει να έχουμε ψυχική δύναμη για τα δύσκολα που μπορεί να έρθουν...Θέλω να πιστεύω πως παρά το μεγάλο σοκ και την αγωνία σας μπορέσατε να ανταποκριθείτε στα μαθήματά σας. Και ότι σταθήκατε στη μανούλα, τον παππού, τη γιαγιά, τον θείο δίνοντάς τους κουράγιο με τη νεανική σας αισιοδοξία.
Αγωνιώ να βρεθώ δίπλα σας για να μου πείτε τα σχέδιά σας και να συζητήσουμε γι αυτά.
Ελπίζω και εύχομαι να χουμε λίγο χρόνο μαζί τον Σεπτέμβρη όπου όποτε και για ό,τι θέλετε να κάνουμε. Σας σκέφτομαι και σας αγαπώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Θέλω να σας δω να προοδεύετε να δημιουργείτε μα πάνω απ΄όλα να στε ασφαλείες και ευτυχισμένοι άνθρωποι αγαπητοί στην κοινωνία.
Ο μπαμπά σας
