Το όνομά του έχει συνδεθεί με τα γνωστά βιβλία συνταγών και μαγειρικής.
Αυτό συμβαίνει από το 1926, όταν και εξέδωσε το βιβλίο «Οδηγός της μαγειρικής και της Ζαχαροπλαστικής», το οποίο τελικά μπήκε σε πάρα πολλά ελληνικά νοικοκυριά. Από τότε όταν χρησιμοποιούμε την λέξη «Τσελεμεντές», αναφερόμαστε στο βιβλίο. Αλλά πίσω απ’ αυτό υπήρχε ο αρχιμάγειρας Νικόλας.
Ο Νικόλαος Τσελεμεντές γεννήθηκε στην Σίφνο το 1878. Μεγάλωσε στην Αθήνα και μετά από το σχολείο εργάστηκε για ένα διάστημα σε συμβολαιογραφείο. Αργότερα, άρχισε όμως να ασχολείται περισσότερο με τη μαγειρική εργαζόμενος στο εστιατόριο του θείου του. Ο θείος του ήταν ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου και εστιατορίου "Ακταίον" στο Νέο Φάληρο.
Σε αυτήν φαίνεται πως βρήκε το στοιχείο του, αφού σπούδασε έναν χρόνο μαγειρική στην Βιέννη. Όταν επέστρεψε, ανέλαβε την θέση του σεφ σε πρεσβείες την Αθήνας. Έγινε γνωστός από το 1910 και μετά, όταν ξεκίνησε η έκδοση του περιοδικού «Οδηγός μαγειρικής».
Το 1920 έφυγε για τις ΗΠΑ, όπου δούλεψε για μερικά από τα πιο ακριβά εστιατόρια του κόσμου. Παράλληλα, θέλησε να εξελίξει τις γνώσεις του, σπουδάζοντας ανώτερη μαγειρική, ζαχαροπλαστική και διαιτολογία.
Το 1926 ήρθε το περίφημο βιβλίο του, το οποίο γνώρισε απρόσμανη επιτυχία και επανεκτυπώθηκε πάνω από 15 φορές. Επέστρεψε στην Αθήνα και ίδρυσε μια μικρή σχολή μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής.
Φανερά επηρεασμένος από την γαλλική κουζίνα, ο Τσελεμεντές έμαθε στις ελληνίδες νοικοκυρές πολλά πράγματα που σήμερα θεωρούνται απλά, όπως η μπεσαμέλ και η μπουγιαμπέσα. Κάποιοι τον κατηγόρησαν για νόθευση της ελληνικής κουζίνας, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ο εκσυγχρονιστής της.
Το όνομά του Νικολάου Τσελεμεντέ αποτελεί μέχρι σήμερα σήμα κατατεθέν και αγαπημένη έκφραση των Ελλήνων, ακόμη και όταν ζητούν βιβλία και άλλων μαγείρων. Ο ίδιος ωστόσο ποτέ δεν μιλούσε μέσα στο σπίτι του για μαγειρική....
Πέθανε στις 2 Μαρτίου του 1958, σε ηλικία 80 ετών. Όμως δεν ξεχάστηκε ποτέ, Ακόμα και σήμερα, 60 χρόνια από τον θάνατό του, παραμένει ο άνθρωπος – συνώνυμο των οδηγών μαγειρικής.
