Μετά από τη σεξουαλική επαφή κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά ο κάθε άνθρωπος.
Για παράδειγμα, κάποιες και κάποιοι παθαίνουν τρελή υπερένταση. Άλλες κι άλλοι γλαρώνουν, γυρνάνε πλευρό ή κουρνιάζουν στη ζεστή ακόμα, αγκαλιά του/της παρτενέρ τους και κοιμούνται.
Άλλοι πάλι πλημμυρίζουν από χαρά ή αυτό το ευχάριστο αίσθημα που ακολουθεί μετά την εκτόνωση.
Αλλά υπάρχουν κι εκείνοι που τα μάτια τους γεμίζουν δάκρυα.
Αντιδράσεις μετά το σεξ, αυτό το πολύ ενδιαφέρον, μυστηριώδες κεφάλαιο του ανθρώπινου ψυχισμού, όπου όλα επιτρέπονται.
Κι αν νομίζεις ότι αναφέρομαι σ’ ένα όχι και τόσο συχνό φαινόμενο, μάθε πως σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στο Science Direct, το 50% των γυναικών και το 40% των ανδρών έχουν κλάψει μετά το σεξ. Μία συμπεριφορά που σαν τρίτος την κρίνεις με χιούμορ ή προβληματισμό, αλλά είναι πέρα ως πέρα φυσιολογική κι αυτή. Μην την αποδίδεις μονοδιάστατα σε ξέσπασμα μετά από μεγάλη αποχή από το σεξ (η αστεία πλευρά) ούτε σε δυσφορία λόγω μιας κακής ή επώδυνης σεξουαλικής εμπειρίας που μόλις βίωσε το άτομο. Δεν κλαίει απαραίτητα μια γυναίκα γιατί ο παρτενέρ της την απογοήτευσε με τις επιδόσεις του, αυτό είναι ένα κάπως ακραίο σενάριο.
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, υπάρχουν λιγότερο δραματικές εξηγήσεις για το φαινόμενο του «crymax» (από το «cry» και «climax»).
Η επικρατέστερη εξήγηση που δίνεται είναι πως αυτή η αναπάντεχη συγκινησιακή έκρηξη μετά την ερωτική κορύφωση είναι απλά ένα μάτσο μαζεμένα συναισθήματα.
Μια ανάγκη για απελευθέρωση.
Ο οργασμός αποτελεί μία πολύ έντονη ψυχοσωματική διαδικασία και το κλάμα που ίσως ακολουθεί, οφείλεται στις ορμόνες που απελευθερώνονται, όπως η οξυτοκίνη.
Ένα συναισθηματικό «τσουνάμι» που όταν τα λόγια ωχριούν, καμιά φορά οι εντελώς αυθόρμητες εκφράσεις, όπως είναι το κλάμα, λειτουργούν σαν μέσο έκφρασης.
Ο έρωτας μας κάνει εύθραυστους, όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην απόλυτη (διά)πράξη του. Ο οργασμός δεν είναι μόνο σώμα αλλά και ψυχή, κι ο συνδυασμός αυτός, ειδικά όταν τα συναισθήματα είναι πολλά, μπορεί να οδηγήσει σε μία συγκίνηση αυτού του είδους, ειδικά όταν υπάρχει οικειότητα.
Σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι ανησυχητικό, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι αποτελεί μία μεμονωμένη αντίδραση κι όχι ένα σύμπτωμα που υποδηλώνει μια ευρύτερα κακή ψυχολογική κατάσταση. Γι’ αυτό το πιο σημαντικό, και σ’ αυτή την περίπτωση είναι να είμαστε ειλικρινείς με αυτά που νιώθουμε.
