Μια «τρελή ιδέα» έκανε πράξη ένας Γάλλος μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών ο οποίος δημιούργησε από μια μάζα απορριμμάτων ένα πλωτό νησί – τουριστικό θέρετρο με ξενοδοχείο, δύο πισίνες, ακόμη και μπαρ καραόκε.
Ανάλογη ιδέα είχαν και πριν από χρόνια Αμερικανοί αρχιτέκτονες στη Νέα Υόρκη, αλλά ο Έρικ Μπέκερ την υλοποίησε σε σύντομο διάστημα δημιουργώντας το “L’île Flottante” («Πλωτό Νησί) του στην επιφάνειας της λίμνης στο Αμπιτζάν, την οικονομική καρδιά της Ακτής Ελεφαντοστού πάνω σε μια πλατφόρμα κατασκευασμένη από περίπου 70.000 πλαστικά μπουκάλια και άλλα απορρίμματα.
Tο πλωτό νησί συνολικού εμβαδού χιλίων τ.μ. περιλαμβάνει δύο μπάνγκαλοους, ένα εστιατόριο, δύο μικρές πισίνες, δένδρα, θάμνους και έναν διάδρομο και κατασκευάστηκε για να δώσει ώθηση στον οικοτουρισμό με την ελπίδα να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και για παρόμοια πρότζεκτ σε άλλα μέρη του πλανήτη.
Οι επισκέπτες φθάνουν με σκάφος και πληρώνουν 25 δολάρια για ημερήσια χρήση – που περιλαμβάνει ένα γεύμα και τα έξοδα μεταφοράς τους – και 100 δολάρια για διανυκτέρευση.
«Παράδεισος» οικοτουρισμού το πλωτό νησί
Το πλωτό νησί είναι αγκυροβολημένο στο σημείο, όπου βρισκόταν το σπίτι του Γάλλου μηχανικού Η/Υ, προτού το μετατρέψει πέρυσι σε ξενοδοχείο.
Προσελκύει περίπου εκατό πελάτες εβδομαδιαίως, ως επί το πλείστον ντόπιους περίεργους και οικοτουρίστες. «Το καλό μ’ αυτή την ιδέα είναι ότι παίρνουμε κάτι αρνητικό – μόλυνση από πλαστικά μπουκάλια – και το μετατρέπουμε σε κάτι θετικό. Μακάρι όλοι μας να κάναμε κάτι σε ατομικό επίπεδο», δήλωσε ο Μπέκερ στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Το αρχικό του σχέδιο ήταν να κατασκευάσει ένα καταμαράν από πλαστικά απορρίμματα, αλλά όταν είδε τη λίμνη στο Αμπιτζάν άλλαξε γνώμη και πούλησε σχεδόν όλη του την περιουσία για να δώσει σάρκα και οστά στο όνειρό του.
Ο Μπέκερ μάζεψε όσο το δυνατόν περισσότερα απορρίμματα που επιπλέουν – από πλαστικά μπουκάλια, μέχρι κομμάτια πολυστυρένιου, ακόμη και σαγιονάρες – και τα ενσωμάτωσε στην κατασκευή του. Αν και μπορεί να μετακινηθεί σε διάφορα σημεία, το πλωτό νησί του είναι προς το παρόν αγκυροβολημένο, ενώ συνδέεται με την ακτή με σωληνώσεις που μεταφέρουν πόσιμο νερό. Για τις ανάγκες σε ρεύμα φροντίζουν ηλιακά πάνελ και μια ηλεκτρογεννήτρια. Το νησί έχει βάρος περίπου 200 τόνων και είναι ιδανικό για να επιπλέει στα ήσυχα, ρηχά νερά της λίμνης μακριά από τις τρικυμίες των ωκεανών. Το μοναδικό πρόβλημα είναι ότι τα απόβλητά του καταλήγουν, όπως και οι αποχετευτικοί αγωγοί του Αμπιτζάν, στη λίμνη, αλλά ο Μπέκερ μελετά τη χρήση τεχνολογίας, που θα επιτρέπει την κομποστοποίηση των απορριμμάτων…
