Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί να κρύβονται πίσω από το γιατί το παιδί σας μπορεί να πει ότι είναι άρρωστο, ενώ δεν είναι.
Θα μπορούσε αυτό να σημαίνει ότι προσπαθεί να αποφύγει μια δύσκολη κατάσταση στο σχολείο. Ή μπορεί να θέλει να τεμπελιάσει, όπως όλοι μας, και να χρειάζεται μια μέρα για να χαλαρώσει και να κάνει «επανεκκίνηση». Ή, δυστυχώς, η υποτιθέμενη ασθένειά του μπορεί να είναι μια μικρή κραυγή για να δώσουμε προσοχή σε κάτι που δεν πάει καλά στο σχολείο ή μια προσπάθεια να αποφευχθεί μια ανησυχητική κατάσταση που πρόκειται να του συμβεί.
Όλοι έχουμε δοκιμάσει αυτό το τέχνασμα ως παιδιά, λίγο ή πολύ. Και οι περισσότερες φορές που ένα παιδί υποτίθεται ότι έχει μία «μυστήρια ασθένεια» που δεν του επιτρέπει να πάει σχολείο προκαλούνται από τους συνηθισμένους λόγους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι αβλαβείς.
Τι να κάνω αν το παιδί μου υποκρίνεται ότι είναι άρρωστο για να μην πάει σχολείο;
1. Βρείτε τη ρίζα του προβλήματος
Εξετάστε τυχόν πρόσφατες αλλαγές στη ζωή του παιδιού σας - τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι. Θυμηθείτε, ακόμη και ένας ενήλικας μπορεί να αξιολογεί ή να βιώνει ως μικρή μια αλλαγή αλλά η συγκεκριμένη αλλαγή μπορεί να έχει μεγάλη επίδραση σε ένα παιδί.
2. Βεβαιωθείτε ότι δεν είναι πραγματικά άρρωστο
Ψάξτε για μετρήσιμα, φυσιολογικά συμπτώματα. Μετρήστε τη θερμοκρασία, παρατηρήστε τη συμπεριφορά του και αναζητήστε άλλα ενδεικτικά σωματικά σημάδια πραγματικής ασθένειας (λήθαργος, όρεξη κλπ.). Ακολουθώντας όλα αυτά τα βήματα θα σας βοηθήσει να καταλάβετε τι συμβαίνει πραγματικά με το παιδί σας και αν έχετε ή όχι πραγματικό λόγο ανησυχίας.
3. Ανοίξτε τις πόρτες επικοινωνίας
Συζητήστε σταθερά με το παιδί σας. Μην περιμένετε μέχρι το ίδιο να σας κάνει μία ερώτηση και να μάθετε τυχαία τι συμβαίνει στη ζωή του γιου ή της κόρης σας. Μην περιμένετε μέχρι να προκύψει ένα πρόβλημα για να το πλησιάσετε και να συζητήσετε μαζί του. Συζητήστε τις καθημερινές του δραστηριότητες, συγκεκριμένα τι κάνει στο σχολείο (ακαδημαϊκά και κοινωνικά), σε καθημερινή βάση. Μερικές φορές είναι δύσκολο να το κάνουμε, αλλά με την εύκολη και ασφαλή συζήτηση για τα δύσκολα θέματα που έχει γίνει μία συνήθεια, θα γίνουν εμφανείς πιο εύκολα οι πραγματικοί λόγοι πίσω από το δισταγμό να πάει ένα παιδί στο σχολείο, όταν προκύψει ένα πρόβλημα.
4. Αξιοποιείστε τις πηγές στήριξης που υπάρχουν
Μπορεί να έχετε τελικά την αίσθηση ότι το πρόβλημα του παιδιού σας είναι πιο πολύπλοκο από αυτό που αρχικά σκεφτήκατε. Για το λόγο αυτό και μόνο, ίσως είναι καιρός να συνεργαστείτε με τους ειδικούς. Ξεκινήστε με τις πηγές συνεργασίας και στήριξης που πιθανόν υπάρχουν στο σχολείο, συμπεριλαμβανομένου του σχολικού συμβούλου, της νοσοκόμας και, φυσικά, του δασκάλου του παιδιού σας. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν τους γονείς και τα παιδιά και να επιλύσουν τυχόν προβλήματα που ενδέχεται να προκύψουν.
5. Συγκρατήστε τα λόγια σας
Μπορεί να σας έρχεται αυθόρμητα να πείτε "Είσαι καλά!" ή "Όχι, δεν είσαι άρρωστος, θα πας στο σχολείο κανονικά". Η περαιτέρω διερεύνηση από την πλευρά σας θα σας δώσει περισσότερες πληροφορίες , κάτι που θα είναι πιο χρήσιμο και ωφέλιμο από το να ακολουθήσετε τα πρώτα σας ένστικτα να πείτε κάτι που μπορεί να εμποδίσει το παιδί σας να αποκαλύψει τι πραγματικά του συμβαίνει. Τα παιδιά έχουν μία τάση να προστατεύουν τους γονείς τους και πολλές φορές αποφεύγουν να εκφραστούν σε αυτούς για να μην τους στεναχωρήσουν. Άρα είναι σημαντικό να μην τα πλησιάζουμε θυμωμένοι ή αρνητικά διακείμενοι εξαρχής γιατί έτσι τα εμποδίζουμε να εκφραστούν, από φόβο πως θα αντιδράσουμε.
Γενικότερα, δεν υπάρχουν κανόνες αλλά θα πρέπει να λαμβάνετε υπ’ όψιν και τις συγκεκριμένες συνθήκες στη ζωή ενός παιδιού. Δηλαδή είναι καλό να σκεφτείτε πότε ξεκίνησε το σχολείο. Χρειάζεται έξι εβδομάδες για ένα παιδί οποιασδήποτε ηλικίας να συνηθίσει, να προσαρμοστεί και να αισθανθεί άνετα στο καινούργιο αυτό περιβάλλον. Δώστε του χρόνο.. Πιο απλά, δώστε του τον χρόνο που χρειάζεται για αυτό το μεταβατικό στάδιο.
Σε κάθε οικογένεια, ο τρόπος για να ανακαλύψουν οι γονείς τι πράγματι κρύβεται πίσω από την άρνηση του για το σχολείο, είναι διαφορετικός. Αυτό όμως που είναι το ίδιο, είναι η ανάγκη κάθε παιδιού να ακουστεί, να το δέχονται και να το καταλαβαίνουν. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για την επίλυση του προβλήματος. Όταν το παιδί καταλάβει ότι τα συναισθήματά του και τα προβλήματα του είναι πραγματικά, τότε θα είναι έτοιμο να δειχτεί την βοήθεια που χρειάζεται για να τα ξεπεράσει.
