Διεθνής ομάδα ερευνητών με γνώσεις στην ιστορία της μαγειρικής, στη χημεία τροφίμων και στη σφηνοειδή γραφή (το Βαβυλωνιανό σύστημα γραφής που αναπτύχθηκε αρχικά από τους αρχαίους Σουμέριους της Μεσοποταμία), αναδημιούργησε πιάτα χιλιάδων ετών, βασισμένα στις παλαιότερες συνταγές του κόσμου. Αυτή η αναδημιουργία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο ενός είδους μαθήματος (μαγειρικής αρχαιολογίας), που χρησιμοποιεί πλάκες από τη Βαβυλωνιακή Συλλογή του Πανεπιστημίου Yale για να αποκτήσουν οι φοιτητές του μια βαθύτερη κατανόηση αυτού του πολιτισμού μέσα από το φακό της γεύσης. Συνολικά, βρέθηκαν τέσσερις μαγειρικές πλάκες.
Αρχικά, υπήρχε συνταγή για στιφάδο αρνί, που έγραφε: «Χρησιμοποιείτε κρέας. Ετοιμάζετε το νερό. Προσθέτετε αλάτι, αποξηραμένο κριθάρι, κρεμμύδι, περσική καρύδα και γάλα. Μπορείτε να βάλετε, επίσης, πράσο και σκόρδο». Μάλιστα, ο συγγραφέας αυτής της συνταγής έχει πεθάνει εδώ και περίπου 4.000 χρόνια. Δείτε, όμως το αποτέλεσμα, που προέκυψε από την αποκωδικοποίηση της συνταγής!
Τρεις από αυτές τις μαγειρικές πλάκες με τις συνταγές χρονολογούνται γύρω στο 1730 π.Χ. και η τέταρτη χρονολογείται περίπου 1.000 χρόνια αργότερα και προέρχονται από την περιοχή της Μεσοποταμίας, η οποία περιλαμβάνει τη Βαβυλώνα και την Ασσυρία – που είναι σήμερα οι περιοχές του Ιράκ νότια της Βαγδάτης και βόρεια της Βαγδάτης, συμπεριλαμβανομένων τμημάτων της Συρίας και της Τουρκίας. Αυτό, που έχει ξεχωριστή σημασία είναι ότι από αυτές τις πλάκες η πιο άθικτη περιέχει έναν κατάλογο συστατικών για 25 συνταγές βραστών και ζωμών, ενώ στις άλλες δύο καταγράφονται ακόμη 10 συνταγές, με οδηγίες μαγειρέματος, μάλιστα και προτάσεις παρουσίασης των πιάτων, ωστόσο είναι σπασμένες και άρα δεν είναι καθόλου εύκολο να αποκωδικοποιηθούν.
Κάτι άλλο που έχει επίσης ιδιαίτερη σημασία είναι ότι όλα τα σημερινά υλικά και τα υλικά πριν από 4.000 χρόνια είναι τα ίδια: Ένα κομμάτι κρέατος είναι βασικά… ένα κομμάτι κρέατος. Από φυσική άποψη, η διαδικασία είναι η ίδια. «Υπάρχει μια επιστήμη, επομένως, σήμερα, που είναι ίδια με εκείνη πριν από 4.000 χρόνια», δήλωσε ο Jurado Gonzalez, ερευνητής της ομάδας. Bέβαια, τα τέσσερα πιάτα, που βρέθηκαν έχουν επίσης μοναδικές χρήσεις, όπως το Pashrutum, για παράδειγμα, είναι μια σούπα που μπορεί φάει κάποιος που έχει κρυολόγημα..
Ακόμη, βρέθηκαν και υλικά τα οποία δεν υπήρχαν στην περιοχή και είναι ενδεικτικά της επαφής μεταξύ πολιτισμών. Επιπλέον, στην αρχαία αυτή μαγειρική υπάρχει επίσης ένα στοιχείο επιδεξιότητας και ικανότητας, όμοιο με των σεφ σήμερα. Σπουδαία ανακάλυψη είναι ότι οι αρχαίοι σεφ, σαν τους σημερινούς, επεδίωκαν να φτιάχνουν περίτεχνα πιάτα, για να εντυπωσιάσουν αυτόν που θα τα γευθεί -κυρίως ανθρώπους της υψηλής κοινωνίας. «Ένα πιάτο μοιάζει με μια σύγχρονη πίτα κοτόπουλου, με στρώματα ζύμης και κομμάτια κοτόπουλου, μέσα σε μια σάλτσα μπεσαμέλ της Βαβυλώνας», δήλωσε ο γαστρονομικός ιστορικός και εμπειρογνώμονας της ιρακινής κουζίνας, Nawal Nasrallah, του οποίου η έρευνα για τα μεσαιωνικά αραβικά τρόφιμα συνέδεσε τις αρχαίες πλάκες ύστερες μαγειρικές τεχνικές, από την ίδια περιοχή. Κάποια πιάτα, δε, προκειμένου να είναι εντυπωσιακά, περιελάμβαναν συστατικά όπως σαφράν, κόλιανδρο, μαϊντανό και σέσκουλο, καθώς και μια σάλτσα ψαριών, που προέρχεται από τα νερά των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη.
