Aν και δεν αποτελεί επίσημη ιατρική διάγνωση ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Steven Bratman το 1997.
Περιγράφει μια διατροφική διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από υπερβολική προσήλωση στην επιλογή ‘υγιεινών’ τροφίμων.
Η εμμονή με το σωστό φαγητό και την "ορθή" διατροφή μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρό υποσιτισμό ή ακόμα και θάνατο.
Η νευρική ορθορεξία περιγράφεται ως ανθυγιεινή εμμονή με τρόφιμα που ο ασθενής αντιλαμβάνεται ως υγιεινά και κατάλληλα χωρίς όμως να έχει συζητήσει με έναν διατροφολόγο.
Αποφεύγουν τρόφιμα που περιέχουν λίπη, κρέας ακόμα και ξηρούς καρπούς καθώς πιστεύουν οτι παχαίνουν και επιβαρύνουν τον οργανισμό, στερώντας του σημαντικά θρεπτικά συστατικά.
Αν ο διατροφικός περιορισμός είναι πολύ σοβαρός το άτομο μπορεί να οδηγηθεί ακόμα και σε νευρική ανορεξία.
Η "ανορεκτική ορθορεξία" μπορεί να είναι το ίδιο επικίνδυνη με τη νευρική ανορεξία.
Η μόνη διαφορά του ανορεξικού με τον ορθορεξικό είναι οτι ο πρώτος φοβάται να πάρει βάρος ενώ ο δεύτερος επιθυμεί να αισθάνεται υγιής.
Έχουν διαρκή φόβο μήπως καταναλώσουν τροφές επικίνδυνες και κατακλίζονται από εμμονές με την διατροφή επηρεάζοντας άμεσα και την ψυχολογία τους.
