«Έχω και κότερο πάμε μια βόλτα;»
Ατάκα αθάνατη του Κώστα Βουτσά όταν έκανε καμάκι στην Ζωή Λάσκαρη. Και ποιος δεν έχει δει ελληνικές βιντεοκασέτες με Στάθη Ψάλτη και Σταμάτη Γαρδέλη να κυνηγάνε τουρίστριες και να τις φλερτάρουν με τον κλασσικό "ελληνικο τρόπο". Μπορεί να το βλέπουμε στις ελληνικές ταινίες και να γελάμε αλλά το καμάκι όπως το γνώρισαν οι γονείς μας και ίσως και κάποιοι από εμάς που ζήσαμε πριν τα κινητά, έχει πεθάνει. Παντού άνθρωποι κολλημένοι σε μια οθόνη ανταλλάζουν όλη την ημέρα μηνύματα, βιντεάκια και φωτογραφίες, πολλές φορές χωρίς να λένε τίποτα ουσιαστικό.
Το καμάκι με την έννοια που το ξέραμε λοιπόν, ναι έχει πεθάνει. Την θέση του έχει πάρει μια κρύα οθόνη και μερικά πλήκτρα που «παίρνουν φωτιά». Αγόρια που στέλνουν σε κορίτσια φωτογραφίες του πέους τους ή κορίτσια που στέλνουν το στήθος τους με μια φωτογραφία, σε ένα προσωπικό μήνυμα και με μια φοβερή ευκολία που καταστρέφει την ομορφιά του φλερτ και ισοπεδώνει την αγωνία τού να σε πλησιάσει κάποιος ή να πλησιάσεις κάποια, με ρίγη στην πλάτη του τι θα σου πει ή το τι θα της πεις.
Η μαγεία του έρωτα χάνεται ανάμεσα στα εκατοντάδες chat rooms γνωριμιών προκαλώντας έναν κυνισμό απέναντι στο ομορφότερο συναίσθημα, αυτό του έρωτα. Ζούμε στην εποχή που τα θέλουμε όλα έτοιμα και ταυτόχρονα γκρινιάζουμε που η ζωή μας έχει καταντήσει έτσι.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που βγήκες ραντεβού με κάποιον που γνώρισες σε ένα μπαρ; Πότε ήταν η τελευταία φορά που βγήκες με κάποιον από κοινή παρέα χωρίς να ανταλλάξετε πρώτα facebook; Η απάντηση που δίνουν όλοι είναι ότι αισθάνονται περισσότερη ασφάλεια με το συνομιλήσουν με κάποιον πριν βγουν, λες και αν βγουν για ένα ποτό θα πάθουν κάτι. Δικαιολογίες σε όλα, μπορεί να μην μου αρέσει, μπορεί να χάνω τον χρόνο μου. Σου έχω ένα νέο. Μπορεί να σκέφτεται και ο άλλος το ίδιο με εσένα και να μην δίνεις την ευκαιρία που θέλεις να σου δώσουν. Έχουμε μάθει στην ευκολία να κρυβόμαστε πίσω από τον υπολογιστή και να λέμε αυτό που δεν τολμάμε να πούμε από κοντά. Έχουμε μάθει να γράφουμε και όχι να μιλάμε, έχουμε μάθει να μιλάμε και όχι να επικοινωνούμε. Έτσι χάθηκε το καμάκι, έτσι χάνονται οι ευκαιρίες, έτσι χάνεται ο έρωτας. Ζητάμε να βρεθεί κάποιος να μας διεκδικήσει και είμαστε οι πρώτοι που μας βάζουμε σε μια γυάλα και κρυβόμαστε …
Ο έρωτας θέλει διεκδίκηση, το φλερτ θέλει μάχη και η αγάπη θέλει θυσίες. Παλία κλισέ αλλά πόσο αληθινά. Σπάσε την γυάλα της προστασίας σου και άνοιξε τα φτερά σου σε κάτι άγνωστο. Μάθε να πληγώνεσαι ώστε να ξέρεις τι να διεκδικείς. Μάθε να φλερτάρεις για να ξέρεις τι να απορρίπτεις και τι πραγματικά θες. Και ας φας τα μούτρα σου. Άλλωστε αν αξίζει για κάτι ο έρωτας είναι αυτό. Τα φτερά που σου δίνει και σου παίρνει!
Βγες λοιπόν, δώσε ευκαιρίες, άσε το κινητό μέσα στην τσάντα σου, κλείσε τον υπολογιστή σου και ζήσε λίγο, όπως όταν ήσουν παιδί, αθώα…
