Η στυτική δυσλειτουργία αποτελεί μια ανδρολογική πάθηση η οποία είναι αρκετά παρεξηγημένη.
Ως στυτική δυσλειτουργία ονομάζουμε την εμμένουσα ανικανότητα επίτευξης ή διατήρησης στύσης η οποία να επιτρέπει μια ικανοποιητική σεξουαλική πράξη.
Ο κυριότερος αιτιολογικός παράγοντας της στυτικής δυσλειτουργίας (ΣΔ) είναι η καρδιαγγειακή νόσος.
Άλλος παράγοντας που μπορεί να σχετιστεί με την ΣΔ είναι η υπερπλασία προστάτου με την ύπαρξη συμπτωμάτων κατωτέρου ουροποιητικού.
Πάντως σημαντικό είναι να επισημάνουμε ότι ο ψυχολογικός παράγοντας είναι εξαιρετικής σημασίας στην ΣΔ ειδικά για ασθενείς νεώτερους από 40 έτη ή ασθενείς χωρίς άλλα προβλήματα υγείας.
Η διαγνωστική προσπέλαση της νόσου απαιτεί συγκεκριμένα βήματα.
- Το πρώτο βήμα που θα κατευθύνει τον ουρολόγο προς τον σωστό αιτιολογικό παράγοντα είναι η λήψη ενός πλήρους ιατρικού ιστορικού προσανατολισμένου στο ψυχοσεξουαλικό προφίλ του ασθενούς.
- Στη συνέχεια απαραίτητο βήμα αποτελεί η κλινική εξέταση του ασθενούς προς αναζήτηση ανατομικών προβλημάτων του πέους, προστατικής νόσου, σημεία ορμονικών διαταραχών αλλά και σημεία καρδιαγγειακής ή νευρολογικής νόσου.
- Αφού τα παραπάνω έχουν ολοκληρωθεί τότε ακολουθεί ο εργαστηριακός έλεγχος που δύναται να περιλαμβάνει βασικές εξετάσεις όπως σάκχαρο αίματος και λιπιδαιμικό προφίλ καθώς επίσης και ολική τεστοστερόνη.
Αυτό που οφείλει να γνωρίζει ο ασθενής είναι πως η στυτική δυσλειτουργία αντιμετωπίζεται, αλλά δεν θεραπεύεται.
Στις μέρες μας έχουν αναπτυχθεί νεώτερες διαγνωστικές μέθοδοι για την στυτική δυσλειτουργία που όμως γίνονται μόνο όταν υπάρχουν συγκεκριμένες ενδείξεις. Οι μέθοδοι αυτοί περιλαμβάνουν την εξέταση νυκτερινής στύσης, την εξέταση μετά ενδοπεϊκή έγχυση, το υπερηχογράφημα πέους αλλά και πιο επεμβατικές όπως αρτηριογραφίες και φλεβογραφίες
Οι μεταβολές στην καθημερινότητα των ασθενών περιλαμβάνουν άσκηση, λιγότερο καθιστική ζωή, μείωση της κατανάλωσης κρέατος και λιπών, μείωση του άγχους και διακοπή του καπνίσματος.
Δείτε επίσης: Προβλήματα στύσης;
Οπωσδήποτε εφόσον απαιτείται η ψυχολογική υποστήριξη είναι ζωτικής σημασίας αλλά και η διόρθωση πιθανών παθολογικών παραγόντων.
Εφόσον τα παραπάνω είναι ανεπαρκή στην αντιμετώπιση της νόσου το πρώτο βήμα είναι η χρήση φαρμακευτικής αγωγής. Η χρήση τους πρέπει να βρίσκεται κάτω από την επίβλεψη του ειδικού ανδρολόγου για να επιτευχθούν και τα μέγιστα αποτελέσματα.
Η συγκεκριμένη κατηγορία φαρμάκων έχει αντενδείξεις, άρα δεν πρέπει να λαμβάνονται από συγκεκριμένες κατηγορίες ασθενών διότι μπορεί να κινδυνεύσει η ζωή τους. Επίσης καλό είναι να είναι να γνωρίζουμε ότι μπορεί να απαιτηθεί αρκετό διάστημα θεραπεία για την επίτευξη επιθυμητών αποτελεσμάτων.
Δείτε επίσης: 7 Πράγματα που πρέπει να ξέρεις για το πέος του!
Το επόμενο βήμα μετά την αποτυχία της φαρμακευτική αγωγής και εφόσον ο ιατρός είναι σίγουρος ότι οι οδηγίες ακολουθήθηκαν σωστά είναι η χρήση ενδοπεικών ενέσεων. Πρόκειται για μέθοδο που ο ασθενής μετά από κατάλληλη εκπαίδευση εγχύει μια φαρμακευτική ουσία μέσα στο πέος ώστε να προκαλέσει στύση. Εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια συσκευή η οποία τοποθετείται στο πέος και προκαλεί με αναρρόφηση αύξηση της αιμάτωσης και κατ’επέκταση μηχανικά στύση. Και οι δύο αυτές μέθοδοι απαιτούν μια μόνιμη σχέση και εκπαίδευση του ασθενούς για να έχουν αποτέλεσμα.
Τέλος στην περίπτωση που η νόσος δεν αντιδρά στα παραπάνω ενδείκνυται η τοποθέτηση πεικής πρόθεσης. Αποτελεί ένα μη αναστρέψιμο χειρουργείο που έχει ικανοποιητικά αποτελέσματα αλλά όμως και αρκετές επιπλοκές και θα πρέπει να σταθμίζονται καλά το κόστος και το αποτέλεσμα τόσο από τον ασθενή όσο και από τον ιατρό.
Παναγιώτης Μουρμούρης, Ουρολόγος - Ανδρολόγος MD MSc PhD FEBU
Πηγή:http://www.minu.gr
