Πρόσφατα η διάσημη ηθοποιός Emma Watson, η Hermione από τις ταινίες Harry Potter (ναι κατάλαβες ποια λέω και ναι θυμήθηκες ότι σου αρέσει), έδωσε μία συνέντευξη η οποία ομολογουμένως διαφέρει από τις κλασικές που διαβάζουμε συνήθως και αναφέρονται μόνο σε επαγγελματικά σχέδια, λίγο προσωπικά και λίγο περιβάλλον που είναι και της μόδας (χωρίς αυτό να μειώνει τη σημασία των κινήσεων που γίνονται σε παγκόσμια κλίμακα). Η ταλαντούχα Emma, η οποία είναι πια 29 ετών, έκανε μία εκ βαθέων εξομολόγηση και εισήγαγε στο –γυναικείο κυρίως- λεξιλόγιο μία έννοια, η οποία θεωρώ ότι όχι μόνο είναι χρήσιμη αλλά είναι κυρίως… τίμια!
Η διάσημη ηθοποιός, παραδέχτηκε ότι αυτή την περίοδο δεν έχει κάποια σοβαρή ή μόνιμη ή πες το όπως θέλεις σχέση, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι νιώθει μόνη ή δεν περνάει καλά. «Μου πήρε αρκετό καιρό για να συνειδητοποιήσω ότι δεν πειράζει αν πλησιάζεις τα 30 και δεν είσαι παντρεμένη ή αυτό που λένε… τακτοποιημένη. Πλέον είμαι χαρούμενη που είμαι μόνη γιατί πολύ απλά δεν είμαι μόνη. Είμαι με τον εαυτό μου»!
Αφήνω στην άκρη τα σχόλια του τύπου «Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια» ή «Κρίμα η καημένη μαγκούφα θα μείνει», που σίγουρα θα ακουστούν, και θα καταπιαστώ με μία μεγάλη αλήθεια, που με αφορμή τα λόγια της Emma, πολλές γυναίκες πλέον παραδέχονται: Είμαι πολύ ευτυχισμένη και μόνη μου ή όπως έλεγε και η Δέσποινα Βανδή «Περνώ και μόνη μου καλά».
Οι εποχές που μία γυναίκα «ανήκε» στον άντρα της ευτυχώς έχουν πια παρέλθει αν και με λύπη διαπιστώνω, ότι υπάρχουν αρκετά κατάλοιπα του παρελθόντος τα οποία ακόμα δεν έχουμε ξεπεράσει. Δεν είναι ψέμα λοιπόν να πούμε ότι κάθε γυναίκα στα 30 ή 35 ακόμα και στο 2019 δέχεται πιέσεις να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που αν κάποια δηλώσει single λαμβάνει βλέμματα οίκτου για την κακό της ριζικό.
Παιδιά να ηρεμήσουμε λίγο και να δούμε τα πράγματα με ψυχραιμία. Υπέροχος ο έρωτας, η οικογένεια και τα παιδιά, αλλά καλό θα είναι να μην είναι αυτοσκοπός. Για να κάνει ένας άνθρωπος το μεγάλο βήμα να παντρευτεί και να φέρει απογόνους στον κόσμο, θα πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος και να το θέλει πραγματικά. Και προφανώς δεν αναφέρομαι στο οικονομικό ή το κοινωνικό του στάτους, αλλά στην επιθυμία του να τα κάνει όλα αυτά, γιατί μόνο έτσι θα είναι ευτυχισμένος. Και μιας και μιλάμε για ευτυχία, γιατί μία γυναίκα να μην μπορεί να είναι ευτυχισμένη χωρίς κάτι μόνιμο στη ζωή της; Γιατί να μην είναι ευτυχισμένη με τη δουλειά, τις παρέες, τα χόμπι της και την εθιστική αβεβαιότητα του τι θα σου ξημερώσει και τι έκπληξη θα σου ετοιμάσει η ζωή; Γιατί είναι λιγότερο τυχερή και έξυπνη μία γυναίκα που χαίρεται την μοναξιά της από μία γυναίκα που πηγαίνει από σχέση σε σχέση επειδή φοβάται να μείνει μόνη της; Και γιατί θα πρέπει μία γυναίκα να βρίσκεται σε έναν διαρκή αγώνα εύρεσης γαμπρού γιατί… έτσι πρέπει; Και σε περίπτωση που τον βρει, γιατί να είναι «ένα» με αυτόν και να μην είναι μία ξεχωριστή προσωπικότητα που απλά έτυχε να περνάει καλά μαζί του;
Σίγουρα στο λόγο υπάρχει και αντίλογος, όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση της Emma. Προφανώς και υπάρχουν άνθρωποι-όχι μόνο γυναίκες-που βλέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις περισσότερο ως συμβάσεις. Αλλά εδώ είναι τύπισσες σαν τη Watson, για να εκτιμάς τις υπόλοιπες τις ανεξάρτητες, που καμία ανάγκη δε σε έχουν, απλά... επιλέγουν να είναι μαζί σου.
