Ενα αποσπασμα μου κέντρισε το ενδιαφέρον και μου στέρησε τον ύπνο για αρκετές ωρες.. ο διάλογος του μικρού πρίγκιπα με την αλεπου. Γιατι μερικά παιδικά βιβλία δεν είναι τόσο παιδικά όσο νομίζουμε ή γιατί ίσως θα έπρεπε να τα ξαναδιαβάσουμε με την παιδικότητα που διαθέταμε,ή όση μας έχει απομεινει "Όμως, αν μ' εξημερώσεις, θα 'χουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. θα 'σαι για μένα μοναδικός στον κόσμο, θα 'μαι για σένα μοναδική στον κόσμο..." "Έτσι ο μικρός πρίγκηπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα της αναχώρησης: «Α!» είπε η αλεπού... «θα κλάψω». «Εσύ φταις», είπε ο μικρός πρίγκηπας, «εγώ δεν ήθελα καθόλου το κακό σου, αλλά θέλησες να σ' εξημερώσω». «Ναι σίγουρα», είπε η αλεπού. «Αλλά θα κλάψεις!», είπε ο μικρός πρίγκηπας. «Ναι σίγουρα», είπε η αλεπού. «Τότε δεν κερδίζεις τίποτα!» «Κερδίζω», είπε η αλεπού" Ομως αν μ’εξημερώσεις... αυτή ηταν η επιθυμία της αλεπούς, να την εξημερώσουν για να μην την κυνηγουν και να μην κυνηγάει πια. Να κάνει κάποιος εναν κόπο παραπάνω, μια προσπάθεια να κατανοήσει την ψυχη της, τι κρύβει και τι ειναι πέρα απο μια αλεπου.
Τι ειναι πέρα απο το φαινεσθαι. Πόσες φορες δεν ευχηθηκαμε καποιος να μπορουσε να μας καταλάβει... ποιος ξέρει πόσες φορές κάποιος επιχείρησε και δεν τον αφήσαμε ή πόσες φορές κάποιος περίμενε απο εμάς να το καταφέρουμε και απλά εγκαταλείψαμε πολύ νωρίς χωρίς προσπάθεια.. Να εισαι μοναδικός για κάποιον στον κόσμο και να ειναι αυτος που έκανε την υπέρβαση να σε γαληνέψει και να γνωρίσει πέρα απο το προσωπείο που φοράς και να δει τι ειναι αυτό που κρύβεις. Και εσυ με την σειρά σου να αποδεχτεις την προσπάθεια και να την αγαπήσεις γιατι στην τελική ολα ειναι θέμα προσπαθειας. Ολα ειναι θέμα κατα πόσο θέλουμε να εξημερωθούμε και ποιος θα μπορέσει να μας εξημερώσει, χωρις να μας κυνηγήσει, χωρίς να χρειαστεί να κρυφτούμε επειδή φοβηθήκαμε και χωρίς να φοβηθεί να πλησιάσει μήπως και πληγωθεί ο ίδιος. Γιατι οι άνθρωποι δυστυχως μοιάζουν με ξανακολλημένα βάζα, απέξω δεν φαίνονται οι χαρακες αλλά αμα κοιτάξεις μέσα τους θα δεις τις γραμμές που έχουν αφησει τα σπασίματα. Αυτο που κολλάει αλλά δεν ξαναενώνεται.. αυτό που κρύβεις πίσω απο τα πολύχρωμα σχέδια σου... τα σπασίματα.
Να εχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον.. το λέει ενα ζώο σε ένα μικρό παιδί, σε έναν μικρό πρίγκιπα.. σε εναν μικρό καθρέφτη που κρατάει ο κάθε ενας μας και δεν κοιτάει μέσα... της άγριας ανάγκης της αειθαλους ψυχής να βρει την αθωότητα που έχασε λόγω των σπασιμάτων.. γινεσαι για πάντα υπεύθυνος για αυτό που έχεις εξημερώσει.. γινεσαι πάντα υπεύθυνος που έχεις αφήσει κάποιον και σε εχει εξημερώσει δινοντας του τέτοια ευθύνη. «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια.» «Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια», επανέλαβε ο μικρός πρίγκηπας, για να το θυμάται. «Ο χρόνος που έχασες για το τριαντάφυλλό σου αυτός είναι που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό.» Κάποιος με ρωτησε γιατι πρέπει πάντα να φευγει ο μικρός πρίγκηπας.. δεν ήξερα τι να απαντησω, μάλλον απάντησα και το έσβησα.. γιατι δεν ήξερα αν ηταν σωστό, γιατί δεν ήθελα να δώσω αυτή την απάντηση... γιατί δεν χρειάζεται απάντηση σε μερικά ερωτήματα που πονάνε.. η αλεπού δεν τον ρώτησε.. απλά έκλαψε και κέρδισε... οτι και να ηταν αυτό... κέρδισε...
(Αυτό το κείμενο να με έκανε να κλαψω χωρίς να ξέρω τον ακριβή λόγο, ίσως να το ειχα ανάγκη , ίσως και οχι.. δεν ξέρω. Χτύπησε ενα ευαίσθητο σημείο που είχε μείνει πολύ καιρό ανενεργό. Είχε μείνει πολύ καιρό στην λήθη, μαλλον επειδή πονάει. Η μάλλον επειδή κάποτε πόνεσε πολυ. Δεν είμαι πληγωμένη, δεν είμαι μόνη, δεν είμαι εγκλωβισμένη, ίσως είμαι λίγο σπασμένη και ακομα οχι εξημερωμένη... )
Nτάμα Κούπα
(Πηγή έμπνευσης Μικρος Πρίγκιπας)
